Jenna… Ze is uiteindelijk precies geworden wat ik wilde. Ze is warm, lekker dik en ook nog eens heerlijk zacht. Dat is toch de perfecte combinatie voor een wintervest?
Er zijn een hoop garens waar ik ontzettend graag mee haak. Tussen deze garens zitten een paar favorieten. Onder andere de Chunky Monkey. Sinds dit garen in mijn bezit kwam en ik er de eerste toeren mee had gehaakt was ik verliefd.
Goed omschrijven kan ik het niet, je moet ermee gehaakt hebben. Waarschijnlijk is dit ook heel persoonlijk. Zelf had ik in eerste instantie niet verwacht dat ik zo blij met dit garen zou zijn. Het is dik, dus je haakt het ook met een dikke haaknaald. Normaal gesproken zijn de naalden 3 t/m 4,5 een beetje mijn favorieten. Ze liggen heerlijk in de hand en het garen dat geschikt is voor deze naalden is meestal lekker soepel en heeft een niet al te dikke draad. Toch wilde ik het graag proberen omdat ik wel van lekkere dikke dekens, sjaals en vesten houd.
De eerste deken die ik haakte van de Chunky Monkey was Lara. Daarna kwam er muts Belle, trui Jinte en de set van deken Ruby met het kussen Puck en woonkussen Zoë. Ook voor mijn boek Dekens enzo kwam er een deken en een bijpassend krukje.
Ik werd het maar niet zat. Dit garen doet iets met me. Het is heerlijk zacht, heeft een prachtige glans, het is lekker soepel en haakt, ondanks de dikte, lekker weg. Ik wilde meer….
Het werd weer wat kouder, het werd herfst. Ineens kreeg ik zin in een warm wintervest. Lekker dik moest ze ook worden. Daarbij hoefde ik natuurlijk niet lang na te denken over het garen. Chunky Monkey, ik mocht weer! O, wat had ik er veel zin in.
Wat ik ook heel graag een keer wilde was een capuchon op een vest. Dit had ik nog niet eerder gedaan en het geeft een vest toch echt iets extra’s. Heerlijk, zo’n dikke capuchon in je nek. Lekker warm, lekker knus… gezellig!!
In eerste instantie wilde ik graag dat het een heel erg lang vest zou worden. Ondeugend moest ze ook een beetje zijn. Ik koos dus ook lekkere felle kleuren en begon te haken aan een vest tot op de grond!
Ze werd erg mooi, erg lang, erg anders en erg fel. Ik was supertrots op mijn creatie, maar voelde me minder “Joke” in dit vest.
Ik schreef een blog over mijn Jenna en plaatste het patroon in mijn winkeltje. Aan de reacties merkte ik dat niet alleen ik, maar ook jullie, mijn volgers, mijn lieve haakvrienden en vriendinnen, dit niet van me waren gewend. Ik twijfelde verschrikkelijk.
Hoe mooi ik mijn Jenna ook vond, ze was het niet voor mij. Ik droeg haar ook niet. Toch vond ik het idee veel te mooi om het er bij te laten zitten. Het ontwerp was 100% Joke, het waren alleen de kleuren en de lengte die maakten dat me ik me niet helemaal thuis voelde bij Jenna.
Ik haakte haar dus opnieuw. Met andere kleuren en een andere lengte. Best spannend haken moet ik bekennen. Zou ze het zo zijn voor me? Zou ik mijn Jenna toch nog met plezier gaan dragen in deze versie?
Ze kwam van de naald en ik ging haar passen. Mijn hart maakte een sprongetje en mijn lichaam volgde. Ja, zo had ik haar bedoeld. Zo is Jenna het vest waar ik me mezelf in voel.
Lieve Jenna, wat ben ik toch blij met je!! Het was een heel avontuur om jou naar mijn zin te krijgen, maar wat was het de moeite meer dan waard!
De foto’s maakten we bij een treinstationnetje in Stadskanaal, daar waar Wilke en ik een groot deel van onze jeugd doorbrachten.
Ben je al een beetje nieuwsgierig? Hier is ze dan!!
Het kan zijn dat je bij het zien van deze foto’s dacht: “deze heb ik toch al eens gezien?” Dat kan. Ik plaatste ze een tijd geleden al eens op Facebook en ook stonden ze al bij het patroon in mijn winkeltje. Toch vond ik nog steeds dat deze verandering in het patroon een blog waard was.
Ze is té mooi om in de hoek gezet te worden. Nog even een paar detailfoto’s.
De capuchon is gestreept op al deze foto’s. Supermooi vond ik zelf. Dit betekende alleen wel dat ik een heleboel draadjes had af te hechten. Zelf vind ik dit geen enkel probleem, maar vanuit de groepen weet ik dat het niet de hobby van iedereen is. Om deze reden haalde ik de capuchon weer van mijn vest en haakte er een effen capuchon aan. Ook het kwastje liet ik dit keer achterwege. Wel moest ik hiervoor ook de hele rand uithalen, maar dat vond ik niet erg. Het blijft een heerlijk vest om mee bezig te zijn. Gisteren maakte Wilke nog een aantal foto’s van het vest met een effen capuchon. Ook supermooi.
Mijn vest is gehaakt. De komende winter zal ik Jenna met heel veel plezier gaan dragen. Ik ben trots op het ontwerp en ik ben nu ook ontzettend tevreden met het resultaat.
Soms komt een idee zonder enige moeite van mijn haaknaald glijden en soms kost het wat extra tijd. Soms is het goed om eens lekker buiten de lijntjes te kleuren en soms is het goed om er lekker binnen te blijven, dichtbij jezelf.
Ik ben blij dat ik de moed heb gehad toe te geven dat ik fout zat met mijn idee. Niks niet ondeugend en niks niet een beetje stout. Gewoon lekker braaf blijven, gewoon lekker Joke te durven zijn.
Vond je de lange versie juist wel heel erg leuk? Past juist deze lengte erg goed bij jou? Het enige verschil is het aantal banen onder de taille. Bij het lange vest zijn het er zes. In de nieuwe versie zijn dat er nog twee. In het patroon lees je wel hoe je dit voor elkaar krijgt.
Krijg je zin om ook met Jenna aan de slag te gaan? Het patroon vind je in mijn winkeltje. Via deze link kom je meteen op de juiste plek terecht. Werkt de link niet helemaal zoals het hoort? Je kunt ook rechtstreeks naar mijn (online) winkeltje gaan. Het adres is www.lossenenvasten.nl. Je vindt haar bij de patronen onder Vesten en Truien.
Ook de knopen die ik gebruikte kun je bij me bestellen. Deze vind je achter deze link of in hetzelfde online winkeltje bij de knopen.
Ik hoop dat je deze blog met veel plezier hebt gelezen. Mocht je aan het vest gaan beginnen dan wens ik je heel veel haakplezier toe!
Geniet van je hobby, geniet van het haken. Ik hoop je snel terug te zien hier, in mijn wereldje van Lossen & Vasten.